Piesza Pielgrzymka Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej na Jasną Górę od początku swego istnienia znajduje wielkie uznanie, zarówno wśród ludzi młodych, jak i bardziej doświadczonych wiekowo pątników. Dzięki temu jest niezwykle ważnym wydarzeniem ewangelizacyjnym w naszej Diecezji.

Wprawdzie do kolejnej - trzydziestej drugiej pielgrzymki pozostało jeszcze kilka miesięcy, jednak troszcząc się o jej rozwój, po uzgodnieniu z Biskupem Diecezjalnym, Marianem Rojkiem, zwracamy się z prośbą o wsparcie tego dzieła poprzez ofiary składane do puszek w niedzielę, 2 marca br.

Biorąc pod uwagę potrzeby pastoralne diecezji, a zwłaszcza sprawę krzewienia ducha pielgrzymkowego, Ks. bp Marian Rojek 1 grudnia br. zwolnił z funkcji wicedyrektora Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę Ks. Michała Monia i mianował Dyrektorem tejże pielgrzymki.
Ksiądz Biskup mianował także:
Ks. Karola Stolarczyka – Wicedyrektorem;
Ojcem duchownym pielgrzymki ks. Krzysztofa Szynala i ks. Pawła Głowika;
Szefem porządku – ks. Artura Wojtowicza, ks. Macieja Banacha;

Rozpoczynamy akcję poszukiwawczą. Każdy z Was może Nam w tym pomóc. Chcemy budować wspólnie z Wami Naszą stronę internetową. Każdy z Was ma swoje wspomnienia, zapamiętał z pielgrzymki coś na długo. Zapraszamy do podzielenia się: wspomnieniami, zdjęciami, nagraniami audio/video. Wspólnie z prowadzącymi audycję pielgrzymkową „Uwierzyli Panu” chcemy krok po kroku, dzień po dniu przypomnieć to co przeżyliście.

Maryjo, Królowo Polski. Nasza Pani Jasnogórska. Meldujemy się przed Tobą. My, Pątnicy 31. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Zamojsko – Lubaczowskiej na Jasną Górę. Idąc do Ciebie, pokonaliśmy ponad 300 km. Dzisiaj stajemy przed Tobą, przynosząc obawy i nadzieje, radości i smutki. Powierzamy Ci intencje swoje, naszych bliskich oraz naszych dobroczyńców i ludzi pomagających nam podczas wędrowania. Dziękujemy Ci Matko, że przyprowadził nas do Ciebie św. Paweł i Jego słowa: „Wiem Komu Uwierzyłem” .

Ostatni pełny dzień pielgrzymowania nie należał do uciążliwych. Wszystkim nam towarzyszy myśl, że już tak niewiele kilometrów do Mamy na kolana. Z modlitwą na ustach dotarliśmy do Apolonki na pierwszy odpoczynek. Z każdą chwilą, po porannym chłodzie, dzień robił się coraz cieplejszy. Na placu przy kościele w Janowie każda z grup miała okazję do tego, aby zaprezentować swoją piosenkę lub okrzyk. Trzeba przyznać, że prezentacja wypadła wspaniale. Wszystkie cztery grupy pokazały na co ich stać i jak zjednoczyła je wędrówka na Jasną Górę.

Mija kolejny dzień pielgrzymowania. Niektórzy, jak grupa Ziemi Biłgorajskiej, rozpoczęli go bardzo wcześnie, bo już o godz. 6:00 Mszą św. sprawowaną w kościele pw. św. Jakuba Apostoła w Chlewicach. W Ewangelii usłyszeliśmy przypowieść o siewcy i ziarnach spadających na drogę, miejsce skaliste, między ciernie oraz na ziemię żyzną. Dała nam ona do myślenia, którymi z tych ziaren jesteśmy i jaki plon przynosimy.

Od pierwszych wieków swojego istnienia chrześcijaństwo było nazywane Drogą. Było znakiem, że świat, w którym żyjemy, nie jest naszym domem; że cała rzeczywistość, choć ważna i piękna, jest tylko etapem przejściowym; że czeka na nas Dom prawdziwy, a w nim Trójca miłujących się Osób. Kiedy ruszamy w pielgrzymkę, chcemy wracać właśnie do takiego myślenia, do poszukiwania drogi właściwej, która zaprowadzi nas do celu.

Za nami, dla jednych 10, dla innych 8 dni wędrówki. Ukojenie po upalnym czy wietrznym dniu przynosi nam dopiero wieczór. Cisza wieczoru, słońce zachodzące za domem gospodarzy, którzy przyjęli nas na nocleg. Dorośli i dzieci ciekawie spoglądają na nas pielgrzymów zza płotu. Jak jest pięknie. Jak jest cicho. Jak nam dobrze. Jak piękna i pachnąca jest wieczorna ziemia.